Με αφορμή τις μαύρες επαιτίους της προδοσίας της Κύπρου και της τούρκικης εισβολής, θα αναφέρουμε κάποια απο τα γεγονότα εκείνης της περιόδου όπως τα έζησαν οι ίδιοι οι αγωνιστές αλλά και με βάση αυτά τα λίγα που βγαίνουν στην επιφάνεια μετά και το πόρισμα της επιτροπής για τον φάκελο της Κύπρου.
Στο πόρισμα, τεκμηριώνεται με στοιχεία και όχι εκτιμήσεις και εικασίες, ότι το 1974 υπήρξε προδοσία στην Κύπρο. Υλοποιήθηκε σχέδιο για τη διχοτόμηση της Κύπρου. Πίσω από το σχέδιο αυτό βρίσκονταν οι Αμερικανοί. Για την υλοποίησή του πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν συγκεκριμένοι κύκλοι χουντικών στην Αθήνα και χουντικοί-στρατιωτικοί στην Κύπρο... οι οποίοι όλως τυχαίως, ανέλαβαν αργότερα, καίρια πόστα κατα την επάνοδο της ''δημοκρατίας'' και του ''εθνάρχη'' Καραμανλή.
Για το πραξικόπημα το πόρισμα αναφέρει αυτολεξεί τα εξής:
«Η εκδήλωση της πραξικοπηματικής ανατροπής του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου δεν ήταν ένα στιγμιαίο γεγονός. Ήταν το αποκορύφωμα της συνωμοτικής δραστηριότητας η οποία εκπορευόταν από διάφορους κύκλους στην Αθήνα και στόχευε στην ενδονατοϊκή επίλυση του Κυπριακού. Ο αρχικός προσδιορισμός αυτών των ενεργειών τοποθετείται στο 1965. Στη συνέχεια, με την ανάληψη της εξουσίας στην Ελλάδα από τη χούντα, προσλαμβάνει πλέον επιθετική μορφή και με την καθοδήγησή της σχεδιάζονται απόπειρες δολοφονίας του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, αλλά και διενέργειας πραξικοπήματος»
Τις μισές αλήθειες λέει φυσικά το πόρισμα και παραλείπονται επίσης τα στημένα γεγονότα του Πολυτεχνείου και η αφορμή για να διώξουν τον Γεώργιο Παπαδόπουλο απο το τιμόνι της 21ης Απριλίου και να διορίσουν στην θέση του κάποιον ''δικό'' τους φιλοαμερικάνο, υπέρμαχο του ΝΑΤΟ και καθόλα αφελή (βλέπε Ιωαννίδη).
Το πραξικόπημα εξάλλου, έγινε για να ανοίξει ο δρόμος για την στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Άκρως απόρρητα έγγραφα (που περιλαμβάνονται στον προειρημένο Φάκελο της Κύπρο), με ημερομηνία 4 Ιουνίου 1974, αποκαλύπτουν ότι ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Χ. Κίσινγκερ ζητούσε απομάκρυνση - ανατροπή του Μακαρίου και επιβολή των ΝΑΤΟικών σχεδίων. Άλλο απόρρητο έγγραφο του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Γιόζεφ Λουνς, τρεις ημέρες πριν από πραξικόπημα, εκφράζει συμφωνία με τον υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Σίσκο για υποστήριξη της τουρκικής εισβολής... (Τα Στοιχεία αυτά είναι στο πόρισμα της Βουλής των Αντιπρόσωπων για το Κυπριακό).
Να τονίσουμε σε αυτό το σημείο ότι η ΕΟΚΑ Β' (οι αγωνιστές της) αλλά και η χούντα των Αθηνών ήταν διχασμένοι όσων αφορά το επικείμενο πραξικόπημα και τις εμφύλιες διαμάχες που προέκυπταν. Ειδικά και μετά τον θάνατο του Αρχηγού Διγενή, βρήκαν έδαφος διάφοροι κύκλοι εντός της οργάνωσης για να εφορμήσουν και να επιτελέσουν τα σχέδια τους είτε εις γνώσην τους είτε απο αφέλεια για τα δεινά που θα επακολουθούσαν. Έλληνες εναντίον Ελλήνων. Θύματα του αδελφοκτόνου φανατισμού, που επέβαλαν οι παράφρονες της Χούντας του Ιωαννίδη με την καθοδήγηση της CIA. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Ταγματάρχη Ζερβού Κωνσταντίνου, που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ στο γραφείο του από συνάδελφό του, επειδή είπε, ότι δεν συμφωνεί με την Ανατροπή του Μακαρίου την δεδομένη στιγμή! Και υπάρχουν πολλές (άγνωστο πόσες) τέτοιες δολοφονίες στρατιωτικών, που τις έχει σκεπάσει η σιωπή ή η συνενοχή. Ο μοναδικός που δεν ανήκε στην άμαξα αυτή ήταν ο Αρχηγός Διγενής. Αν ζούσε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.
Απο τότε μέχρι σήμερα μπορεί να έχουν παρέλθει 42 χρόνια αλλά η αλήθεια για τα γεγονότα τότε διαστρεβλώθηκε απο 1002 μεριές. Ο καθένας κόβει και ράβει την ιστορία στα μέτρα του.
Σημαία του ΑΚΕΛ και άλλων «δημοκρατών» και «αντιστασιακών», έγινε ο ισχυρισμός ότι «Χούντα και ΕΟΚΑ Β΄ έκαμαν το Πραξικόπημα». Κι αυτό, για να συκοφαντηθεί και πληγεί μια ολόκληρη παράταξη και να εξυπηρετηθούν κομματικά και προσωπικά συμφέροντα, σε μια προσπάθεια να παρουσιαστούν μόνον οι αρχικά αναφερόμενοι σαν «προστάτες της Δημοκρατίας και του Μακαρίου», ο οποίος και πριν από τα γεγονότα του ’74 και μετά, όλους τους πιο πάνω επιβράβευσε με θέσεις, προαγωγές, οικόπεδα κ.λπ. Μέχρι σημείου, που μέλη της Αστυνομίας και γενικά δημόσιοι υπάλληλοι, που τίποτε δεν έκαμαν για προάσπιση του Μακαρίου κατά το Πραξικόπημα, ή και ήσαν ανήλικοι, αναγορεύτηκαν χρόνια μετά σε «αντιστασιακούς» ολκής και μάλιστα, πήραν προνόμια, αναδρομικά και με τόκους!
ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ, δεν έγινε από τη Χούντα και την ΕΟΚΑ Β΄.
Ο γράφων (Νίκος Παπαναστασίου) παραθέτει στη συνέχεια γεγονότα που έζησε ο ίδιος, που αποδεικνύουν ότι κάθε άλλο παρά το καλό της Ενωτικής Παρατάξεως στην Κύπρο ήθελαν οι «προστάτες» της στην Ελλάδα, μετά την αιματηρή ανατροπή του Μακαρίου. Να ανατρέξουμε, όμως, πρέπει στα όσα προηγήθηκαν των γεγονότων του Ιουλίου 1974, για να δούμε ποιο ακριβώς ήταν το σκηνικό στην Κύπρο το πρώτο εξάμηνο του 1974 και ποια συμπεράσματα βγαίνουν αβίαστα από αυτό:
(Αρχείο Νίκου Παπαναστασίου- απόσπασμα)
-
ΕΟΚΑ Β΄ ονομάστηκε η Οργάνωση που ίδρυσε ο στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής πολύ πριν φτάσει κρυφά στην Κύπρο, την 31η Αυγούστου 1971, και παρέμεινε επικεφαλής της μέχρι και το θάνατό του, στις 27 του Γενάρη 1974. Μετά το θάνατό του, κυρίως, όμως, μετά την επιστροφή του ταγματάρχη Γεώργιου Καρούσου στην Ελλάδα, λίγες μέρες μετά, (δεν επρόκειτο για επιστροφή, αλλά εκδίωξή του μάλλον από την Κύπρο), ΕΟΚΑ Β΄, με την απόλυτη έννοια του ονόματος, δεν υπήρχε. Η Οργάνωση «πέθανε στην κυριολεξία με το θάνατο του Αρχηγού» της, αφού ο στρατηγός ούτε αντικαταστάτη του είχε διορίσει, ούτε είχε μιλήσει ποτέ τι θα γινόταν στο μέλλον, όταν αυτός θα εξέλιπε.
Βαρύγδουπες, αλλά κίβδηλες υποσχέσεις
ΤΟ ΝΕΟ ΣΚΗΝΙΚΟ που διαμορφώθηκε γύρω από την Οργάνωση, ήταν ότι κάποια από τα πρώην στελέχη της χρησιμοποιούσαν το όνομά της χωρίς καμιά συνεργασία με άλλους, χωρίς συντονισμό και συνοχή οι ομάδες, οι τομείς, τα στελέχη. Πολλά, μάλιστα, στελέχη είχαν αποστασιοποιηθεί τελείως, ενώ αυτά που είχαν πρόθεση να συνεχίσουν τον αγώνα, ενεργούσαν από μόνοι τους. Πολλοί καταζητούμενοι παρέμειναν κρυμμένοι σε πόλεις και βουνά, κάποιοι επέστρεψαν στα σπίτια τους εκμεταλλευόμενοι την αμνηστία που έδωσε ο Μακάριος μετά τον θάνατο Γρίβα και κάποιοι «έτειναν ευήκοον ους» στα μηνύματα του στρατιωτικού καθεστώτος των Αθηνών για συνεργασία. Παρακλήσεις που συνοδεύονταν και με βαρύγδουπες υποσχέσεις, «για βοήθεια στην Ενωτική Παράταξη σε όλους τους τομείς». Συγκεκριμένα, γινόταν λόγος για αποστολή οπλισμού και χρημάτων, όπως και αξιωματικών του ελληνικού στρατού για ανάληψη τομέων της, όσης έμεινε, ΕΟΚΑ Β΄.
ΜΙΑ και ανύπαρκτη λοιπόν η ΕΟΚΑ Β΄, πολλοί, όμως, οι αρχηγοί της! Και με βάση το «μωσαϊκό» αυτό, κυκλοφορούσαν φυλλάδια, γίνονταν διακηρύξεις, γράφονταν πύρινα άρθρα στις εφημερίδες της Παράταξης και αναλαμβάνονταν δυναμιτιστικές ενέργειες, όπως εκρήξεις βομβών, αρπαγές όπλων και φόνοι. Τα ίδια, δυστυχώς, που έκανε και το παρακράτος του Μακαρίου, με αιχμή δόρατος τα καπετανάτα υποστηρικτών του Προέδρου, αλλά και την προεδρική φρουρά και το «Εφεδρικό Σώμα», την Αστυνομία γενικά, η οποία έδειχνε καθημερινά το πραγματικό της απαίσιο πρόσωπο, με παντός είδους διώξεις και βασανιστήρια προσώπων που αντιπολιτεύονταν τον Μακάριο, τα οποία και συλλαμβάνονταν μαζικά, χωρίς στοιχεία πολλές φορές. Επρόκειτο περί οργίου παρόμοιου εκείνων των Χίτλερ και Στάλιν και κατά πολύ ανώτερου οπωσδήποτε των όσων έκαμαν οι Άγγλοι και Τούρκοι βασανιστές σε χιλιάδες Έλληνες Κυπρίους κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ.
Ο «Νάσος», αρχηγός της ΕΟΚΑ Β΄
ΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ καθεστώς των Αθηνών κατάφερε – αμέσως μετά την εκδίωξη Καρούσου – να ελέγξει ένα μέρος της Ενωτικής Παράταξης. Μιας Παράταξης, που πρόβαλλε με όποιο τρόπο μπορούσε την αξίωσή της για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, παρά τις πολλές δυσκολίες που δημιουργούσαν καθημερινά οι διώξεις του καθεστώτος Μακαρίου σε βάρος τους. Τοποθέτησε και αρχηγό στην ΕΟΚΑ Β΄ (όση έμεινε) η «Χούντα». Επρόκειτο για τον στενό συνεργάτη του τότε ισχυρού άντρα της δικτατορίας ταξίαρχου Δημήτριου Ιωαννίδη, Αθανάσιο Σκλαβενίτη, ο οποίος, όταν ο Διγενής βρισκόταν στην Κύπρο κατά την περίοδο 1964-67, διετέλεσε υπασπιστής του. Ο «Νάσος», λοιπόν, αρχηγός, αλλά στην Κύπρο οι διάφοροι καπεταναίοι «σφάζονταν» μεταξύ τους. Ειδικά, μετά από κάποιους φόνους και την κλοπή όπλων από το ΚΕΝ Πάφου, τα πράγματα πήραν διαστάσεις, με αλληλοκατηγορίες και αλληλοϋπονόμευση σε βαθμό απίστευτο.
- «Θύμα» της κατάστασης αυτής και το ηγετικό στέλεχος της ΕΟΚΑ Β΄ Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο οποίος συνελήφθη με άλλα στελέχη στη Λευκωσία στις 11 Ιουλίου, μετά από «κάρφωμα» άλλου στελέχους!
Αντιμακαριακοί και Πραξικόπημα
ΤΑ ΠΙΟ ΠΑΝΩ στην πλευρά των αντιμακαριακών. Στην αντίθετη όχθη, ο Μακάριος έκανε το παν για να διευρύνει όλο και περισσότερο το χάσμα μεταξύ του και του στρατιωτικού καθεστώτος των Αθηνών. Επρόκειτο για μια ύποπτη τακτική, «κερασάκι στην τούρτα» της οποίας ήταν η επιστολή του προς Γκιζίκη, η οποία «κόλλησε» πια την κατάσταση στο κόκκινο.
ΜΕΣΑ σ’ αυτό, λοιπόν, το κλίμα έγινε το Πραξικόπημα, από δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ. Οι της (πρώην) ΕΟΚΑ Β΄, τη ημέρα εκείνη ήσαν ανίδεοι στις Φυλακές, στα βουνά, στις δουλειές και στα σπίτια τους. Άλλωστε, ποιο από τα «γεράκια» της Αθήνας είχε εμπιστοσύνη, με την κατάσταση που επικρατούσε τότε, να μιλήσει σε άνθρωπο της ανύπαρκτης ΕΟΚΑ Β΄ για το επικείμενο Πραξικόπημα, όταν γνωστόν είναι, ότι η απόφαση για το Πραξικόπημα αποτελούσε επτασφράγιστο μυστικό για μερικούς μόνο αξιωματικούς εξ Ελλάδος που υπηρετούσαν στην Κύπρο (όχι όλους), ώστε ν’ αποκλειστεί διαρροή και να υπάρξει αιφνιδιασμός, όπως και έγινε;
ΒΕΒΑΙΑ, εκ των υστέρων κρίνοντας τα γεγονότα, λέμε ότι ευτυχώς που οι της παράταξης που αντιπολιτευόταν τον Μακάριο δεν γνώριζαν τίποτε για το Πραξικόπημα, γιατί σε αντίθετη περίπτωση, τα πράγματα θα ήσαν πολύ πιο τραγικά. Το κλίμα έχθρας και μίσους μεταξύ των δύο πλευρών ήταν τέτοιο που, σε περίπτωση βίαιου εγχειρήματος όπως το Πραξικόπημα, θα μπορούσαμε να μιλούμε για εκατόμβες νεκρών!
- ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ: Στο ίδιο σπίτι υπήρχαν άνθρωποι και των δύο καταστάσεων, οπότε ο αδελφός θα σκότωνε τον αδελφό, το παιδί τον πατέρα και πάει λέγοντας!..
Ξύπνησε ο πόθος της Ένωσης
ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ με πολλούς αντιμακαριακούς την ημέρα του Πραξικοπήματος; Με την ανάκρουση του εθνικού ύμνου και τα εμβατήρια από το ΡΙΚ, την ανακοίνωση ότι «η Εθνική Φρουρά είναι κυρία της καταστάσεως» και την επαναλαμβανόμενη κάθε λίγα λεπτά ανακοίνωση ότι «ο Μακάριος είναι νεκρός», πολλοί αναθάρρησαν και βγήκαν στους δρόμους πανηγυρίζοντας. Νόμισαν ότι, επιτέλους, η Ελλάδα έκανε το καθήκον της και θα προχωρούσε στην κήρυξη της Ένωσης! Σ’ αυτό, συνηγόρησε και το άνοιγμα των Φυλακών και αστυνομικών σταθμών και η απελευθέρωση όλων των ενωτικών κρατουμένων. Πολλοί τότε από εκείνους που ήσαν στα βουνά ή οργανωμένοι με όπλα στα σπίτια τους, αισθάνθηκαν την ανάγκη να πάρουν τα όπλα και να βγουν στους δρόμους. Και ήταν τότε ακριβώς που έγιναν κάποια εγκλήματα, με πρωτοβουλία ατόμων που ενεργούσαν ανεξέλεγκτα.
- ΟΜΩΣ, πολλά εγκλήματα έγιναν και από πλευράς μακαριακών, με θύματα ακόμη και Ελλαδίτες αξιωματικούς που βρίσκονταν στα γραφεία τους. Επίσης, έναν πρώην αγωνιστή της ΕΟΚΑ σε χωριό της Επαρχίας Αμμοχώστου, τον έκαψαν ζωντανό με βενζίνη!
Εν κατακλείδι και μετά τα στοιχεία που δίνει στο άρθρο του ο κ.Παπαναστασίου, απλά θα αναφέρουμε οτι η Ελλαδέζικη βουλή αρνείται πεισματικά τον έλεγχο της υπόθεσης και μέχρι σήμερα δεν έχει δώσει εξηγήσεις για τους λόγους του ενταφιασμού αυτού. Απλά και μόνο για το θεαθήναι έβγαλαν ενα μισόλογο πόρισμα της επιτροπής, το οποίο συγκαλύπτει εν μέρη την προδοσία και δε λέει απολύτως τίποτα. Αρκεί να αναφέρουμε ότι το πρόσωπο-κλειδί στην ιστορία, δηλαδή ο γέρος Καραμανλής, είχε αρνηθεί ακόμα και να καταθέσει…
Εν συνεχεία σε αυτούς που φωνάζουν και στοχοποιούν όλους τους Απριλιανούς και την ΕΟΚΑ Β για την προδοσία της Κύπρου, γιατί αρνούνται να ανοίξουν τον φάκελο; Γιατί σιωπούν; Για να καλύψουν τους… «ενόχους» χουντικούς; Αφού οι χουντικοί πέθαναν στη φυλακή. Γιατί δε δίνουν στο φως τα στοιχεία και παραβιάζουν ακόμα και τον κανονισμό της βουλής, που δίνει το δικαίωμα στα πολιτικά κόμματα να έχουν πρόσβαση στα αρχεία όλων των εξεταστικών επιτροπών;
Η απάντηση είναι απλή: γιατί η προδοσία της Κύπρου ήταν το στήριγμα και η βάση της μεταπολίτευσης. Όσο έχουμε φωνή εμείς οι Εθνικιστές, θα το φωνάζουμε και θα αγωνιζόμαστε μέχρι να λάμψει η αλήθεια!
Τιμή και δόξα στους αγνούς αγωνιστές της ΕΟΚΑ Β' και σε όσους έμειναν πιστοί στο όραμα της Ενώσεως και δεν συμβιβάστηκαν με τους προδότες.
Δ.Ε.Κ.
