Τζορτζ Λίνκολν Ρόκγουελ (1918-1967), αρχηγός του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος Αμερικής ένας απο τους μεγαλύτερους αγωνιστές της Λευκής Φυλής στον κόσμο, ιδίως στις ΗΠΑ ο οποίος μετουσίωσε σε πράξη τα λεγόμενα του, ιδρύοντας το αντίστοιχο κίνημα (το 1960). Συνεχίζει να κρατάει μέχρι και σήμερα
στην εβραιοκρατούμενη Αμερική απο λίγους και πιστούς μαχητές της ιδέας με λάβαρο τις βασικές αρχές του αντικαπιταλισμού, αντισημιτισμού, αντικομμουνισού και φυσικά του Λευκού Εθνικισμού.
Δέν τρόμαξε μέσα στο οχετό της αντιφασιστικής κουλτούρας που άκμαζε απο εκείνη την εποχή στις ΗΠΑ να γίνει ο φορέας των Ιδεών του Ε/Σ και να με δηλώσεις του να καταστεί ο πρώτος αρνητής του ολοκαυτώματος των Εβραίων.
Άξιο αναφοράς το έργο του Ρόκγουελ (WHITE POWER), απόλυτα ρεαλιστικό, αποκαλυπτικό και συγκλονιστικό. Ο Ρόκγουελ εκφράζει τη δική του αλήθεια σχετικά με την παρακμή της Αμερικής και τις αιτίες αυτής, τους «αθεάτους υπεύθυνους» γι’ αυτήν, τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, την σκοπιμότητα της διάδοσης και επιβολής της «ανεκτικότητας», του «πολυπολιτισμού» και του «αντιρατσισμού». Και βέβαια, αναφέρει τη δική του λύση για τα προβλήματα που αναλύει.
Το WHITE POWER είναι ένα ιστορικό, βαθιά πολιτικό, εξαιρετικά ενδιαφέρον έργο, που πρέπει να διαβαστεί οπωσδήποτε από όποιον ενδιαφέρεται για την πολιτική, ανεξαρτήτως των πολιτικών του πεποιθήσεων. Ανήκει στις εκδόσεις Edelweiss και όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να επικοινωνήσει και μαζί μας.
Παραθέτουμε επίσης, κάποια χαρακτηριστικά απο τα λόγια του Ρόκβελ κατά της (συστημικής) ακροδεξιάς που έχουν μεγάλη σημασία και δίνουν κάποιες απαντήσεις για την σημερινή κατάσταση και παρουσία των ακροδεξιών κινημάτων ως ''σωτήρες'' μέσα απο τα μαντριά των δημοκρατικών κοινοβουλίων. Επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε, ο Διοικητής Τζορτζ έλεγε...
'' Όμως οι ακροδεξιοί "ηγέτες" μας δεν έχουν μόνο αποτύχει να αντιληφθούν τις γιγαντιαίες διαστάσεις του προβλήματος, αλλά επίσης έχουν αποτύχει να αναλάβουν τις τρομακτικές ευθύνες που συνεπάγεται η προσπάθεια μας. Άτομα που φιλοδοξούσαν να γίνουν ηγέτες εμφανίστηκαν κατά καιρούς και οδήγησαν σε αξιοθρήνητες προσπάθειες, που μόνο αποτέλεσμα είχαν να ενοχλήσουν το κτήνος και να ξοδέψουν άσκοπα τον ηρωισμό και το αίμα μας σε έναν άκαρπο αγώνα, που πάντα τελείωνε με ένα συντριπτικό χτύπημα απο τα νύχια του. Μόνο μία παγκόσμια επανάσταση μπορεί να καταπολεμήσει την παγκόσμια εβραική συνομωσία. [...]
Μία προσωρινή πολιτική επιτυχία είναι εύκολη. Είναι πάντα ευκολότερο για κάποιον να φορά χοντρά ρούχα για να φαίνεται δυνατός και μυώδης., παρά να αναπτύξει τους μύες του με χρόνια σκληρής άσκησης. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια υπάρχει μια συνεχής άνοδος και πτώση "ακροδεξιών' κινημάτων τα οποία μοιάζουν με τον άνθρωπο του παραδείγματός μας. Διακυρήσσοντας " την αξία της οικογένειας", την "αρετή", τον "πατριωτισμό" κ.τ.λ. και αποφεύγοντας σκληρές εκφράσεις - όπως η ανάγκη εξουδετέρωσης των σιωνιστών εχθρών της ανθρωπότητας - αρκετά δειλοί "πατριώτες" και "συντηρητικοί" και ακόμα μερικοί "σκληροί" αντισημίτες πήγαιναν να τους ακούσουν. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι δεν έμπαιναν βέβαια στα κινήματα επειδή φλέγοταν από επαναστατικό ζήλο και μετά βίας συγκρατούντο για να μην επιτεθούν στους βασανιστές της φυλής μας στην μέση του δρόμου. Έμπαιναν στις "πατριωτικές" ενώσεις για να ανακουφίσουν κάπως την ενοχή της συνείδησής τους και να υποκριθούν ότι πολεμούν την εβραϊκή τρομοκρατία με ό, τι αυτοί αποκαλούν "καθαρές, πονηρές μεθόδους". Ξεσκάνε λίγο από την καθημερινή καταπίεση και εκφοβισμό των Εβραίων και Νέγρων μια φορά την εβδομάδα, όταν πηγαίνουν σε μία "εκδήλωση" ( κλειστή φυσικά) και μετά τρέχουν χαρούμενοι σπίτια τους για να περάσουν άλλη μια εβδομάδα με κέρδη, κοινωνικές εκδηλώσεις και τηλεόραση. Αυτοί οι τρομεροί και ανήμεροι πολεμιστές τρομοκρατούνται όταν κάποιος τους λέει ότι ίσως θα έπρεπε να πάνε να μοιράσουν προκυρήξεις στον δρόμο ή να διακυρήξουν ανοιχτά την γνώμη τους σε εχθρικό ακροατήριο. Και όταν κάποιος ξεσκεπάζει όχι μόνο τους Εβραίους αλλά και αυτούς τους πολιτικούς τυφλοπόντικες που αποζυμούν την ενεργητικότητά μας, αυτοί οι "ανιδιοτελείς ήρωες " του επιτίθενται φωνάζοντάς του ότι είναι "πράκτορας της αστυνομίας", "προβοκάτορας" κ.τ.λ. Το έργο της παγκόσμιας αντιεβραικής επανάστασης δεν είναι να προσελκύσει και να οργανώσει αυτούς τους αξιοπεριφρόνητους δειλούς, αλλά να τους πετάξει έξω από το κίνημα μας για να μην είναι σε θέση να μας αποστερούν από τους ήδη ελάχιστους πόρους μας. Αυτό το έργο δεν το επιτελεί τίποτα τόσο καλά όσο η σβάστικα. [...]
Η "ακροδεξιά" εξετάζει τους λόγους και τα επιχειρήματα και τα γεγονότα και τα βρίσκει ωραία και αληθινά - και μπορεί να' ναι κι έτσι. Μετά διαμαρτύρονται γιατί οι αλήτες απο δίπλα τους χτυπήσανε και τους πετάξανε έξω από τα γραφεία επειδή ήταν "φασίστες". Αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Οι μάζες θα αγκαλιάσουν οποιαδήποτε γνώμη έχει μεγαλύτερη δύναμη και θέληση να τους κατακτήσει. Είναι απελπιστικά θηλυκές στην σκέψη και πάντα μα πάντα προτιμούν την δύναμη από την "ορθότητα". Όταν λέμε "όχι" στην σβάστικα και στον εθνικοσοσιαλισμό, δεν είναι παρά το αιώνιο θηλυκό που λέει "όχι", αλλά εννοεί : "αν αποδεχτείς το όχι μου, είσαι ένας αδύναμος και δεν έχεις καμία ελπίδα. Ας δούμε αν έχεις τον ανδρισμό και την δύναμη και την εξυπνάδα για να με κάνεις να σου πω ναι ". Μας "μισούν" σήμερα επειδή είμαστε αδύναμοι και ανίσχυροι. Όλη η λογική του κόσμου δεν θα έφτανε για να τους κάνει να μας αγαπήσουν όσο κι αν μεταμφιέσουμε τις ιδέες μας. Αυτό θα γίνει μόνο όταν θα κερδίσουμε το σεβασμό τους και τον θαυμασμό τους ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ. Όσο ηλίθιο κι αν είναι , μπορούν ακόμα πολύ καλά να μυρίζονται την δύναμη και η προσπάθεια να αποκρύψουμε τις εθνικοσοσιαλιστικές μας ιδέες κάτω από "πατριωτικές" κινήσεις και άλλες ωραίες, ασφαλείς ομαδούλες τους απωθεί.
Στο διάολο οι ''υπόγειες'', ''ασφαλείς'' ενέργειες. Μας καταδιώκουν εξίσου είτε προχωράμε ανοιχτά,είτε κινούμαστε σαν λωποδύτες,και εξ άλλου οι ενέργεις αυτές είναι εκ των προτέρων καταδικασμένες σε μια άθλια αποτυχία. Αν πρόκειται εμείς να είμαστε οι τελευταίοι απόγονοι εκείνων που κατέκτησαν τον κόσμο,αν πρόκειται τελικά να αφανιστούμε από δισεκατομμύρια ποντίκια,τουλάχιστον ας αντικρύσουμε τον θάνατο της φυλής μας όπως οι πρόγονοι μας αντιμετώπισαν τον δικό τους θάνατο – ΣΑΝ ΑΝΔΡΕΣ. Ας μην σερνόμαστε ανάμεσα στα ποντίκια εκλιπαρώντας τον οίκτο τους ή υποκρινόμενοι ότι είμαστε κι εμείς ποντίκια. Ας σταθούμε στο ικρίωμα της ιστορίας -αν τελικά είναι γραφτό να μας κρεμάσουν - περήφανα όπως οι μάρτυρες της Νυρεμβέργης. Είναι η ζωή τόσο γλυκιά ,οι ανέσεις τόσο πολύτιμες και μια δουλειά σε κάποια εβραϊκή εταιρία τόσο σημαντική ώστε να φοβόμαστε να πιάσουμε το χέρι που επιβλητικά μας τείνει από το δοξασμένο παρελθόν ο Αδόλφος Χίτλερ; Ας πάει στο διάολο λοιπόν η ''ασφάλεια'' και η ''πονηριά''. Μόνο στους Εβραίους αρμόζει να είναι πονηροί και μοχθηροί. Τα χαρίσματα της φυλής μας υπήρξαν πάντοτε η χαρούμενη δύναμη, η άκαμπτη αφοσίωση , η ευθύτητα, το ανδροπρεπές θάρρος και ο φλογερός ηρωισμός. ''
George Lincoln Rockwell - Εν Τούτω Νίκα
