Συμφωνίες και προδοτικοί χειρισμοί προς την διχοτόμηση




Οι εγκληματικές και τραγικές ενέργειες των αξιωματικών της χούντας και του Μακαρίου Γ' στην Κύπρο είναι γνωστές. Από τον όρκο της Φανερωμένης ο Μούσκος κατέληξε στην τραγελαφική ομιλία του στο Συμβούλιο Ασφαλείας
(με μια απλή αναζήτηση μπορεί κανείς να το διαβάσει/ακούσει) μια μόλις ημέρα πρίν την εισβολή. 14 ολόκληρα χρόνια δικτατορίας του στην Κυπριακή προεδρία και το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η παραμονή του στον θρόνο με ότι αυτό συνεπάγεται. Αποδέχτηκε και υπέγραψε την κολοβή ''ανεξαρτησία'' ξαναβάζοντας την Τουρκία στο παιχνίδι επανάκτησης της Κύπρου. Όλα ξεκίνησαν απο εκείνο το προδοτικό σημείο στην Ζυρίχη στις 11/2/1959.

 Έστησε το κράτος του όπως αυτός ήθελε, αστυνομία, σώματα ασφαλείας, παρατάξεις και εφεδρική φρουρά(αργότερα) στο πλευρό του, ενταφιάζοντας μια για πάντα την Ένωση, ενω την ίδια ώρα και 3 χρόνια μετά την ''ανεξαρτητοποίηση'' με τους χειρισμούς του απεχώρησε εκτός Συντάγματος η τούρκικη μειονότητα (την οποία ο ίδιος αναγόρευσε σε κοινότητα το 60'), θέτοντας την έτσι και πάλι σε ρόλο αδικημένου και κυνηγημένου παράλληλα και διεκδικητή, καλώντας την Τουρκία (που και πάλι ο ίδιος αναγόρευσε σε εγγυήτρια δύναμη) να την προστατεύσει.

 Απο την άλλη, είχε άριστη συνεργασία με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο μέχρι την στιγμή που του ζήτησε να αποσύρει την μεραρχία. Άλλο ένα εγκληματικό ατόπημα που κόστησε στην συνέχεια με την εισβολή ενώ τα έβαλε και με τους Αμερικάνους, απορρίπτοντας την πρόταση για παραχώρηση βάσης του ΝΑΤΟ στο νησί θέλοντας να γίνει ο ''Κάστρο της Μεσογείου''. Μια απόρριψη που μπορεί μεν και για εμάς τους Εθνικιστές να ήταν ορθή αλλά οι λανθασμένοι χειρισμοί του (όπως οι σχέσεις με την ΕΣΣΔ και τους ''αδέσμευτους''), κατέστησαν την πατρίδα και τον λαό μας έρμαιο στα χέρια του Κίσσινγκερ και της παρέας του. Το ίδιο ισχύει και για τον Γ. Παπαδόπουλο ο οποίος μετά την άρνηση του να επιτρέψει την χρησιμοποίηση του ελληνικού εναέριου χώρου, από τις Η.Π.Α., για τον ανεφοδιασμό του Ισραήλ, στον πόλεμο του Οκτωβρίου του 1973, είχε φτάσει στο τέλος του με την υποκεινούμενη ''εξέγερση του Πολυτεχνείου'' και την αντικατάσταση του απο τον Δ. Ιωαννίδη, υπέρμαχο του ΝΑΤΟ και φίλιος προσκείμενο προς την CIA μα πανω απ'ολα αφελής.  

Η νατοϊκή συμμαχία, ως κομπάρσος των Η.Π.Α., έκανε αυτό που επιθυμούσε ο Κίσσινγκερ και το επιτελείο του. Άλλωστε, η CIA, μαζι με τις μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ, στην Αθήνα, από τον Μάρτιο του 1974, είχαν προβεί, σε όλες τις προπαρασκευαστικές ενέργειες, έτσι ώστε, έναν μήνα, μετά - όπως κατέθεσε ο πρόεδρος του δικτατορικού καθεστώτος στρατηγός Φαίδων Γκιζίκης -, να ληφθεί η πρώτη απόφαση, για την διενέργεια του πραξικοπήματος, στην Κύπρο.

 Όπως φαίνεται εξάλλου, εκείνη την εποχή, οι σχετικές επαφές έγιναν, στον "Κυανό Σταυρό", μια κλινική, που βρίσκεται, απέναντι από την αμερικανική πρεσβεία, στην Αθήνα και ανήκε, στον εβραϊκής καταγωγής Ζακ Αλαζράκη, που είχε παντρευτεί την αδελφή του Ιωαννίδη. Μέσα, από εκείνες τις επαφές, προέκυψε μια συμφωνία, η οποία προέβλεπε, τον εξοπλισμό και την υποστήριξη της διαιρεμένης τότε ΕΟΚΑ Β' (μετά τον θάνατο του Αρχηγού Διγενή) από την ΕΛΔΥΚ, την ανατροπή του Μακαρίου Γ' και την Ένωση δήθεν της Κύπρου με την Ελλάδα, στην οποία η Τουρκία υποτίθεται ότι δεν θα αντιδρούσε. Μετά, από όλα αυτά, ο αμερικανονατοϊκός σχεδιασμός πήρε μπροστά. 

Έτσι, λήφθηκε, τον Απρίλιο του 1974, η απόφαση, για την ανατροπή του Μακαρίου, η οποία υλοποιήθηκε, στην πορεία, αμέσως, μόλις δόθηκε (κατασκευάστηκε) η πρώτη ευκαιρία. Έτσι και η Τουρκία, βρήκε την δική της ευκαιρία να εισβάλει στην Κύπρο, χωρίς να βρεθεί κανείς να την σταματήσει αφού ΗΠΑ και χουντικοί αξιωματικοί ήσαν συνεννοημένοι. Όταν, μάλιστα, στις 20 Ιουλίου 1974, δηλαδή την ημέρα της τουρκικής απόβασης, στο νησί, ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας James Schlesinger αποφάσισε να στείλει τον 6ο Στόλο, στα θαλάσσια νερά μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας για να εμποδίσει την τουρκική απόβαση - ανταποκρινόμενος, προφανώς, στον αρχικό σχεδιασμό, που είχε συμφωνηθεί, με τον Ιωαννίδη - ο Κίσσινγκερ με δική του παρέμβαση, ανέτρεψε αυτή την ενέργεια, με αποτέλεσμα, ο επί κεφαλής του 6ου αμερικανικού στόλου να διατάξει αλλαγή πορείας. Η τύχη μας, προδιαγεγραμμένη.



 Να πάμε και στα άλλα όμως, αυτά που δεν είναι γνωστά και είναι ο ρόλος των «άλλων», των «προστατών του Κυπριακού λαού», που είναι πολύ πιο σκοτεινός και ολέθριος, χανόμενος στον χρόνο, κάπου στην αγγλοκρατία πριν το 1960… Αφηγηματικά θα αναφέρουμε ορισμένα και θα αφεθούν πλέον στην κρίση του αναγνώστη.. 


1) Όταν τον Οκτώβριο του 1931 ξέσπασε η μεγάλη εξέγερση κατά των Εγγλέζων στην Κύπρο, ο Ε. Βενιζέλος πάντα πιστός στην Αγγλοφιλία του, ανακάλεσε τον Έλληνα Πρόξενο στην Λευκωσία Κύρου, χαρακτήρισε δε την εξέγερση «εσωτερικό πρόβλημα της Αγγλίας»!! λέγων: «..ουδείς λογικός άνθρωπος πιστεύει πως ταραχές τέτοιου είδους θα ανάγκαζαν την αγγλική κυβέρνηση να πραγματοποιήσει τους πόθους των Ελλήνων της Κύπρου..».

2) Ο Γ. Παπανδρέου το 1950 τοποθετήθηκε ως εξής: « Η Ελλάς αναπνέει σήμερον με δύο πνεύμονας, τον μεν Αγγλικόν τον δε Αμερικανικόν. Δια αυτό δεν μπορεί λόγω του Κυπριακού να κινδυνεύσει από ασφυξία»!!!

3) Ο Ν. Πλαστήρας το 1950 αρνήθηκε να παραλάβει τους τόμους με τις υπογραφές του 95.7% του πληθυσμού των Ελληνοκυπρίων που ζήτησαν την Ένωση με την Ελλάδα στο δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου 1950.

4) Το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο του ΑΚΕΛ το 1955 αποκάλυψε την ταυτότητα του Γρίβα στους Άγγλους γράφοντας: «Το Φλεβάρη του 1955 πιάστηκε από τους Άγγλους το βενζινόπλοιο «Άγιος Γεώργιος», που ο καπετάνιος τους στον πόλεμο ήταν στην υπηρεσία των Βρετανών. Μαζί του πιάστηκαν και ο Σωκράτης Λοιζίδης, παλιός πράκτορας της Intelligence Service και τώρα του FBI. Στην τσάντα του Λοιζίδη βρέθηκε και κατασχέθηκε το καταστατικό μίας ψευδοπατριωτικής οργάνωσης που αργότερα μετονομάσθηκε σε ΕΟΚΑ. Η οργάνωση αυτή έχει επικεφαλής ένα γνωστό ψευτοπαλληκαρά , αξιωματικό Χίτη, τον Γρίβα, που μετά την Βάρκιζα δολοφονούσε πατριώτες. Πρόκειται για τον ψευτο-Διγενή που οι Άγγλοι τον κυνηγάνε μα δεν τον πιάνουν και φυσικά τα όπλα που μαζεύει προορίζονται ενάντια στο ΑΚΕΛ και τον Κυπριακό λαό».

5) 22/9/1955 ο αρχηγός της CIA Άλεν Ντιούλς στέλνει στον υπουργό Εξωτερικών και αδελφό του, Φόστερ Ντιούλς, ένα άκρως απόρρητο υπόμνημα με πληροφορίες από συναντήσεις αμερικανών πρακτόρων στην Ελλάδα, με τον Παύλο, τη Φρειδερίκη και τον υπουργό Δημοσίων Έργων Καραμανλή. Σε αυτό το υπόμνημα, που δεν διανέμεται στην υπηρεσία αλλά έχει ειδικό χειρισμό, ο Καραμανλής συνομιλεί μαζί τους ως ο «πρωθυπουργός» που υπόσχεται να βάλει το Κυπριακό στο ράφι και μάλιστα «με τιμή», δηλαδή χωρίς να βλάψει την εικόνα του ώστε να μπορεί να εστιάσει σε εγχώρια οικονομικά προβλήματα.

6) Ο Υπουργός εξωτερικών Γ. Αβέρωφ το 1960 δήλωσε: «..ανά παν βήμα η νεαρά δημοκρατία θα εύρη συμπαραστάτην την Ελλάδα..» χωρίς όμως να αποδείξει αυτή του την συμπαράσταση όταν το 1974 όταν ως υπουργός Εθνικής άμυνας εγκατέλειπε την Κύπρο στο έλεος του Αττίλα 2 με τον ψευτοεθνάρχη Καραμανλή και το γνωστό, η Κύπρος κείται μακράν.

7) Χιού Φουτ, κυβερνήτης της Κύπρου το 1960 σε ομιλία του στο Λονδίνο: «Η κύρια προσπάθεια μας ήταν να βρούμε λύση που να προβλέπει επαναφορά του Μακαρίου στο νησί και απομάκρυνση του Στρατηγού Γρίβα». Αυτό λέει πολλά, αν όχι όλα για το ποιόν του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου.